Тщаливно, нареч. То же, что тщаливѣ. Скорбь… тщаливно подобаетъ отъ сердца отмѣтати. Нил.Сор.Устав, 51. XV–XVI вв. ~ XV в. Сеи блж҃ныи всего себе въ бг҃олюбие преложи, въ всякои добродители тщаливно трудяс<я>. Ж.Павла Обн.3, 75. XVI в.