УАЛЕНТИАНЕ, УАЛЕНТИЯНЕ, УВАЛЕНТИЯНЕ, м., мн. Валентиниане, последователи учения гностика Валентина (II в.). Увалентияне плъти убо отмещють въскрьсение (Οὐαλεντινιανοῖ). (Епиф.Кипр. о ерес.) Ефр.корм., 655. XII в. Потолемѣяне… гл҃ють, якоже и уалентияне и секунъдияне (Οὐαλεντῖνοι). Там же, 656. Увалентинтинияне [так!] [Корм.Балаш., 166. XVI в.: уалентиане]… Хс҃а съ ҃нбси съшедъша плть гл҃ть, яко сквозѣ утробу [вм.: трубу – διὰ σωλῆνος] прошедша ст҃ую Двц҃ю (οἱ... Οὐαλεντινιανοι). (Вас.Вел.1, толк.) Ряз.корм., 174. 1284 г. [то же – Корм.Балаш., 166. XVI в.].